این درست است اما در مورد ازدواج چطور؟ چه کسی بهترین قوانین ازدواج را پایه گذاری می کند؟
بسیار خوب، چه کسی قوانین ترافیک را تصویب کرد؟ سازنده اتومبیل! به همین ترتیب، سازنده ازدواج، یعنی خداوند، قوانین یک ازدواج خوشبخت را به ما داد. بله، او مرد و زن را متفاوت برای تشویق یکدیگر ساخت و نه برای رقابت کردن به ضد یکدیگر. اما بیشتر اوقات، در این جامعه رقابتی، ما متمایل به فراموش کردن این موضوع هستیم که ازدواج در یک شکل رقابتی بهترین نتیجه را نخواهد داد.
مسیح، پسر خدا گفت که بزرگترین حکم از میان تمام احکام این است که همسایه خود را مانند خود دوست بدار. وقتی که این حکم را در ازدواج اجرا می کنیم، این بدان معناست که همسر خود را به همان اندازه که خود را دوست می داری دوست بدار. این موضوع بدین اشاره می کند که خواسته های همسر خود را بالاتر از خواسته های خودت بپندار و بدین وسیله باعث خوشحالی دیگری شو زیرا که آن دیگری شریک زندگی توست. اوه… این یک مقدار سخت به نظر می رسد، اینطور نیست؟
یک نفر گفته که اگر بخاطر اینکه همسرت تو را خوشبخت کند ازدواج می کنی، به یک دلیل اشتباه این کار را می کنی؛ دلیل صحیح برای ازدواج باید این باشد که شما همسرتان را خوشبخت کنید. شما او را دوست می دارید و شما می خواهید که او شما را خوشحال ببیند، این درست است؟ اما خوب، ممکن است که شما بگویید، من می خواهم که او شاد و خوشبخت باشد ولی در ضمن نمی خواهم که باعث لطمه زدن به خوشحالی خود من شود!
یک چیز عجیب این است که در مسیر خوشبخت کردن همسرتان، شما هم شخصی خوشبخت خواهید بود! این غیر منتظره است، این طور نیست؟
بهر حال، عشق به همسر در باره هر دو طرف صدق می کند؛ باید در نظر داشته باشید که حتما این عشق باید با احترام همراه باشد. من می خواهم در اینجا تاکید کنم که خوشبخت کردن همسرتان به این معنی نیست که شما یک رابطه مانند رابطه خودتان با پرنده خانگیتان با او داشته باشید. نه، در واقع، چنین رابطه ای فاقد احترام هست و در این حالت دیر یا زود به به نتایج ناخواسته خواهد انجامید.
زنان و مردان در چشمان خدا ارزش برابر دارند؛ بله آنها نقشهای متفاوت دارند اما احترام یک جزء اصلی در یک زوج خوشبخت هست. به مطالب بیشتر در مورد مفهوم دوست داشتن همسرتان به اندازه خودتان توجه کنید که توسط “استیو آرتربوم” در ذیل بصورت برگزیده آمده است.
۱۰ قاعده کتاب مقدسی برای یک ازدواج خوشبخت که منعکس کننده مهمترین واقعیت ها در این امر می باشد:
از نکوهش کردن دیگران دست بردارید که آن به خودتان باز خواهد گشت. اگر دیگران را ببخشید، شما نیز بخشیده خواهید شد (لوقا ۳۷:۶)
زیرا که شخص را چه سود دارد هر گاه تمام دنیا را ببرد و نفس خود را ببازد. (مرقس ۳۶:۸)
خشم گیرید و گناه مورزید؛ خورشید بر غیظ شما غروب نکند. (افسسیان ۲۶:۴)
زبان ملایم، درخت حیات است و کجی آن، شکستگی روح است.
او مرا به بوسه های دهان خود ببوسد زیرا که محبت تو از شراب نیکوتر است. (غزل غزلها ۲:۱)
نان خشک خوردن در جایی که محبت هست، بهتر است از غذای شاهانه خوردن در جایی که نفرت وجود دارد. (امثال ۱۷:۱۵)
احسان را از اهلش باز مدار، هنگامی که بجا آوردنش در قوت دست توست. (امثال ۲۷:۳)
احتراز کنید و اگر برادرت به تو خطا ورزد او را تنبیه کن و اگر توبه کند او را ببخش. و هر گاه در روزی هفت کرت به تو گناه کند و در روزی هفت مرتبه، برگشته به تو گوید توبه می کنم، او را ببخش. (لوقا ۳:۱۷و۴)
زیرا خدا پسر خود را در جهان نفرستاد تا بر جهان داوری کند، بلکه تا به وسیله او جهان نجات یابد. (یوحنا ۱۷:۳)
محبت بردبار و مهربان است. در محبت حسادت و خودبینی و تکبر نیست. محبت رفتار ناشایسته ندارد. خود خواه نیست. خشمگین نمی شود و کینه به دل نمی گیرد. (اول قرنتیان ۴:۱۳و۵)
By Claudia Miclaus